Interview met Jet Boeke
Alle gezinnen met kleine kinderen hebben een kat, ook als ze er geen hebben. Want Dikkie Dik komt door het televisieprogramma Sesamstraat al vijfentwintig jaar af en toe de huiskamers binnen, en daarmee is deze oranje kater een beetje het huisdier van iedereen. Jet Boeke is de bedenkster en illustrator van Dikkie Dik. Ze heeft hem vijfentwintig jaar geleden speciaal voor Sesamstraat gemaakt.
Dikkie Dik is omgekeerd geboren. Hij was eerder op Sesamstraat dan in boekjes te zien. Pas daarna, door de grote vraag van kinderen, zijn er boekjes verschenen. “Ik was in 1976 in Amerika op vakantie met Arthur van Norden, die nu de teksten voor Dikkie Dik schrijft. Daar heb ik voor het eerst Sesame Street gezien en vond dat meteen een erg leuk programma. Toen ik na twee jaar reizen terugkwam, hoorde ik toevallig dat Sesamstraat ook in Nederland zou komen. Omdat ik graag wat voor het programma wilde doen, heb ik contact gezocht met de mensen die daar toen mee bezig waren.”
Op dat moment had Boeke nog niet kunnen bedenken dat ze prentenboeken zou gaan maken. “Ik ben afgestudeerd aan de kunstacademie in grafisch ontwerpen, maar heb ook veel met tekenfilms gedaan. In eerste instantie wilde ik graag een tekenfilm gaan maken voor Sesamstraat. Maar daar was geen geld voor. Ze hebben me wel opdracht gegeven om iets te maken voor de allerjongste kijkertjes, dat heb ik gedaan.”
Met de opdracht kreeg ze de tip dat kleine kinderen moeilijk tegelijk kunnen kijken en luisteren. “Ik heb geprobeerd om prenten te maken waar geen tekst bij nodig was. Het verhaal vertelt zichzelf. Het idee was dat iemand op televisie het verhaal zou improviseren, met de kinderen om zich heen. Rudi Kühn, die dat toen voor Sesamstraat ging doen, vond dat wel erg moeilijk. Uiteindelijk moest er dus toch tekst bij de prenten komen. Die is Arthur van Norden gaan schrijven. Hij heeft dat altijd erg leuk gedaan, net alsof het geïmproviseerd is, heel simpel.”
De inspiratie voor Dikkie Dik was Boekes eigen kat. Want Dikkie Dik heeft echt bestaan. “Ik had in die tijd een jonge, witte kater die Dikkie Dik heette. Ik wilde hem graag gebruiken voor mijn verhalen voor Sesamstraat. Maar ze hadden al een witte kat, daarom is Dikkie Dik oranje geworden.”
Ook al is de echte Dikkie Dik in 1994 overleden, hij is nog steeds de kat die ook in de boekjes staat en waar Boeke haar ideeën vandaan haalt. “Dikkie Dik was ondernemend en stond vol vertrouwen in het leven. Hij was niet stoer en deed soms hele domme dingen. Maar ja, wie doet dat niet? Kinderen vallen ook wel eens uit een boom om er de volgende dag gewoon weer in te klimmen.”
De kattenkwaadverhalen zijn voor kleine kinderen erg herkenbaar en dat is ook een groot deel van het succes. Maar dat is volgens Boeke niet alles. “Ik heb een gave om alles eenvoudig te houden. Sommige mensen halen er veel teveel bij en dat hoeft helemaal niet voor kinderen. Er zijn al heel wat dingen gekomen en gegaan bij Sesamstraat, maar Dikkie Dik is al 25 jaar vaste gast en heeft in al die jaren niets aan populariteit ingeleverd, integendeel hij is populairder dan ooit.” En daar heeft Boeke gelijk in, want van haar laatste prentenboek, ‘Dikkie Dik, Jarig!’ , dat in maart 2003 verscheen, zijn al vijftigduizend exemplaren verkocht.
Het lijkt of Nederland nooit genoeg van hem krijgt. Maar dat geldt zeker voor Jet Boeke. Ook al heeft ze, toen haar witte Dikkie Dik overleed, wel overwogen om te stoppen. “Ik dacht: ik heb nu al zoveel verhalen gemaakt, zo is het wel goed. Maar de waardering van ouders en kinderen stimuleerde mij om door te gaan. Ik zou de leuke reacties van kinderen en ouders ontzettend gaan missen. Dus ik heb twee nieuwe katten in huis genomen en ben doorgegaan.”
“Het geeft me een fantastisch gevoel dat kinderen die nog nooit iets met boeken hebben gehad, zich wel aangetrokken voelen tot Dikkie Dikboeken. Ik vind het heel belangrijk dat ik daar een bijdrage aan kan leveren. En ik kan ook heel goed al mijn ideeën kwijt in de boekjes van Dikkie Dik. Je zou kunnen zeggen dat Dikkie Dik de kapstok is waar ik mijn ideeën aan op kan hangen. De bedenkfase, de creatieve fase, vind ik echt heel erg leuk en het eindresultaat ook. Alleen het inkleuren is routine geworden. Maar ik zou het ook niet uit handen willen geven, het is mijn handschrift.”
‘Dikkie Dik, Jarig!’
Jet Boeke
Uitgeverij Gottmer, 2003
ISBN 90 257 3572 X
