Oorlog zonder vader

Dolf Verroen heeft de vorige ´leestafette´ geschreven, over ´De verdwenen Diamanten´, en hij heeft het leesstokje aan mij doorgegeven. Dat vond ik natuurlijk geweldig leuk. En ik wist ook meteen over welk boek ik zou gaan schrijven, ´Oorlog zonder vader´ van Martine Letterie. Want dat had ik gelezen, en ik vond het zo mooi en spannend en goed geschreven en vooral zo écht, dat ik dat wel aan iedereen wilde vertellen.

Nou, en toen begonnen de problemen natuurlijk. Daar weten jullie alles van. Want jullie moeten zo vaak een boekbespreking houden. ´Fluitje van een cent,´ dacht ik altijd. Maar als je het zelf moet doen is het vreselijk moeilijk! Waar moet je beginnen? Als je het verhaal wilt navertellen verklap je alles al vantevoren. Je kunt van alles over de schrijfster en haar andere boeken zeggen, maar dat staat allemaal al op haar website. Help! Onthoud dus allemaal dit: als je meester of juf of leraar vindt dat een recensie schrijven makkelijk is, dan zeg je maar dat ´echte schrijvers´ zoals ik het heel moeilijk vinden.

´Oorlog zonder vader´ gaat over de tienjarige Frank, de echte vader van de schrijfster, in de echte oorlog. En dat merk je meteen als je het leest. In dit boek geen verzonnen verhalen over heldhaftige verzetsdaden, het verbergen van neergeschoten parachutisten, opblazen van bruggen, of het stelen van paspoorten.

Maar spannend is het toch, en niet zo´n beetje. Eerst wordt de vader van Frank opgepakt door de Duitsers. Frank moet goed voor zijn moeder en broertje en zusje zorgen, heeft zijn vader hem gezegd. En dat doet hij. Niemand weet precies waarom Franks vader is opgepakt, en wat er met hem gaat gebeuren. De Duitsers zeggen dat hij een communist is. Dat is iemand die aan de kant van de Russen staat, en daar zijn de Duitsers mee in oorlog.

Intussen gaat het gewone leven door. Frank doet toelatingsexamen voor de middelbare school, hij bouwt hutten met zijn vrienden en hij maakt fietstochten. Hij gaat op vakantie naar Friesland. En dan komt de spoorwegstaking. Er rijden geen treinen meer met voorraden. De winkels raken leeg. In het laatste oorlogsjaar is er geen eten meer voor de mensen. Dan gaat Frank op ´hongertocht´. Hij maakt lange fietstochten naar boerderijen in de provincie waar nog eten te koop is. En dat allemaal op een te kleine fiets, met zelfgemaakte fietstassen. Terwijl de Engelse vliegtuigen op iedereen schieten. Dat is om de wegen voor de Duitsers onveilig te maken, maar het voelt toch niet fijn om door je eigen ´vrienden´ beschoten te worden.

Als je het boek leest ben je ontzettend blij dat de bevrijding komt. En dat betekent dat je Franks oorlog een beetje meegemaakt hebt alsof het echt is.

Als je van verhalen over vroeger houdt, over oorlog en ridders en geschiedenis, dan moet je alle boeken van Martine Letterielezen. En als je NIET van geschiedenis houdt moet je ZEKER haar boeken lezen. Want daarna houd je wel van geschiedenis! Martine Letterie zit in een Genootschap, een club schrijvers die allemaal over vroeger schrijven. Kijk maar eens op haar website.

En daarna ga je naar je opa of oma, of een ander oud iemand die je kent, en je vraagt of ze je willen vertellen wat zij in de oorlog hebben meegemaakt. Dan zul je merken hoe spannend echte verhalen zijn. Want een beetje wat bij elkaar verzinnen, dat kan iedereen wel, maar dingen vertellen die echt gebeurd zijn… dat is andere koek.

En als je opa of oma toevallig niet in Nederland gewoond heeft in de oorlog, maar in Rusland of Marokko of Turkije of nog ergens anders, dan is dat ook goed. Want het (enige) voordeel van een wereldoorlog is, dat hij overal is. In de hele wereld. En dat iedereen die toen leefde ermee te maken had. Ook in Ghana. En op de Noordpool. Probeer het maar! En schrijf het op. En dan weet je meteen waarom Martine Letterie aan het begin van het boek schrijft: ´Dit is het moeilijkste boek dat ik ooit geschreven heb.´ Want een echt en eerlijk verhaal spannend opschrijven, dat is pas moeilijk!