Daantje, de wereldkampioen

De allerliefste vader

Daantje gaat vrij zorgeloos door het leven. Samen met zijn vader woont hij in een oude woonwagen op het platteland. Ze hebben een benzinepomp met garage en leiden een eenvoudig, maar gelukkig bestaan. De moeder van Daantje is overleden toen hij vier maanden oud was. De liefde die zijn vader voor haar voelde, moet hij wel op Daantje hebben overgebracht, denkt Daan. Uit alles blijkt dat hij zielsveel van Daantje houdt en dat is andersom ook zo. Zijn vader is dan ook een bijzondere man. Hij zit vol zelfbedachte verhalen en houdt van avontuur. Het zijn eigenschappen die ook bij een kind passen. Dat is iets wat je vaker terugziet in de boeken van Roald Dahl: de volwassenen die deugen, hebben bijna allemaal nog iets kinderlijks en ondeugends in zich. Terwijl de kwade pieren op en top volwassen zijn en zich onuitstaanbaar gedragen. In het boek ‘Daantje, de wereldkampioen’ is Victor Hazel zo’n figuur:

‘Meneer Victor Hazel was een verschrikkelijke snob, hij deed verwoede pogingen om te horen bij wat hij deftige lui noemde. Hij hield jachtpartijen en schietfestijnen en droeg vreemdsoortige vesten. En iedere dag van de week reed hij met zijn enorme zilveren Rolls-Royce langs onze bezinepomp naar de brouwerij. Als hij dan zo voorbijflitste, vingen we soms een glimp op van dat enorme vettige biergezicht achter het stuur, roze als ham en helemaal zacht en opgezwollen van te veel bier drinken.’

Het jaarlijkse feest ter ere van de opening van het jachtseizoen is over drie dagen. Allerlei belangrijke mensen mogen dan jagen op de fazanten op het landgoed van meneer Hazel. Het lijkt de vader van Daantje de ultieme grap om ervoor te zorgen dat er geen een fazant over is. Maar ja, hoe vang je ongezien 200 fazanten? De opa van Daantje was een kampioen in stropen en bedacht daarvoor de meest creatieve manieren. De vader van Daantje kent deze geheimen. Maar meer nog dan het te pakken krijgen van fazanten, gaat het om de spanning of je zélf wel of niet gesnapt wordt door een jachtopziener. Met geweer! Daantje is oud genoeg om mee te mogen vindt zijn vader, vooral ook omdat híj een briljant plan heeft om alle fazanten te vangen.

De schrijver weet de spanning naar de zaterdag van de jacht goed op te voeren. Toch draait het in het boek vooral om de band tussen Daantje en zijn vader. Enorm knus en gezellig is dit kleine gezinnetje. Nergens is de liefdevolle manier waarop Daantje en zijn vader met elkaar omgaan overdreven of klef. Zo’n vader zou iedereen zich wel wensen! En dat is dan ook wat Roald Dahl zijn lezers gunt: een vader die sprankelt!