Boy 7

Bel in geen geval de politie

‘Boy 7’ is het dikste boek dat Mirjam Mous tot nu toe heeft geschreven. Het is ook het spannendste, dus je merkt er helemaal niets van dat het zo dik is. Sterker nog: je merkt niet dat je moeder je roept voor het eten. Je merkt niet dat je vriend(in) belt. Je merkt niet dat het donker wordt. Je merkt niet dat je allang had moeten gaan slapen. Het enige wat je wil, is weten wie Boy Seven is en waarom hij is waar hij is.

Het verhaal begint op een kale, hete vlakte. Daar komt een jongen bij die niet meer weet wie hij is en waarom hij op die vlakte is. Hij weet alleen dat hij een verstuikte enkel heeft en barstende koppijn. Gelukkig ziet hij een rugzak, mét daarin een mobiele telefoon. Probleem opgelost, zul je denken. Maar in het boek beginnen de problemen dan pas echt. Want als de naamloze jongen het alarmnummer wil bellen, ziet hij dat hij een voicemailbericht heeft. Een stem zegt: ‘Wat er ook gebeurt, bel in geen geval de politie’. Natuurlijk schrik je, als je dit hoort. Maar het meest schrikt de jongen nog van het feit dat hij het bericht zelf ingesproken heeft!

De jongen wordt gered van de grasvlakte, verzint de naam Boy Seven en gaat op zoek naar zichzelf en zijn verleden. De voorwerpen die in de rugzak zitten en het meisje dat hem een lift gaf vanaf de grasvlakte helpen hem daarbij. Maar Boy Seven doet een schokkende ontdekking!

´Ik deed een schietgebedje, wenste antwoorden en bankbiljetten. Toen durfde ik het deurtje pas te openen. 
“Wat zit erin?” Ze probeerde over mijn schouder mee te kijken. “Bowlingschoenen.” Ik haalde ze uit het kluisje. “Hier, hou eens vast.” “Is dat alles?” vroeg ze teleurgesteld. 
Ik tuurde in het donkere gat. Geen bankbiljetten, maar… “Een usb-stick!” 
Lara slaakte een kreet. Wat zou erop staan? 
Mijn persoonlijke gegevens? Foto’s?´ 

‘Boy 7’ is echt een boek van deze tijd. De jongeren zijn realistisch beschreven en er komen veel moderne snufjes in voor. Het speelt zich af in Amerika, maar het is niet storend Amerikaans en zal zowel jongens als meiden aanspreken.

Het verhaal is ook nog eens heel toegankelijk geschreven en zit goed in elkaar, alle lijntjes komen uiteindelijk samen. Je hebt veel vragen tijdens het lezen van ‘Boy 7’. Bij sommige boeken is dat irritant, maar bij dit boek absoluut niet. De verhouding vraag/antwoord is op ieder moment in het verhaal precies goed. Het heeft geen vraag te veel en geen antwoord te weinig. Er zijn maar weinig thrillers voor de jeugd die dat kunnen zeggen. Waar wacht je nog op? Lezen dit boek!