Alaska

Alaska
Titel:Alaska
Auteur:Anna Woltz
Uitgeverij:Querido, 2016
ISBN:978 90 415 1976 2

De bulldozer, het bivakmeisje en het beest

Recensies schrijven van boeken van Anna Woltz wordt bijna een beetje saai. Weet je waarom? Omdat al haar boeken zó goed zijn dat je elke keer hetzelfde schrijft. Anna Woltz krijgt het voor elkaar om heel vlot en grappig maar toch serieus over moeilijke onderwerpen te schrijven. Dat is gewoon ontzettend knap. Dat vond de Griffeljury van 2016 ook, want zij bekroonde Woltz’ vorige boek ‘Gips’ met een Gouden Griffel. Eindelijk!

Gelukkig gaat Anna Woltz gewoon weer door met mooie boeken schrijven. Dit verhaal gaat over Sven en Parker, die bij elkaar in de brugklas komen. Een hele spannende tijd, ook voor Parker, die een nare zomer achter de rug heeft door een overval op de winkel van haar ouders. Ook is haar geliefde hond Alaska naar andere baasjes verhuisd, omdat Parkers broertje allergisch bleek te zijn. Sven ziet al helemaal op tegen de brugklas. Hij is bang dat hij als freak bekend zal staan op zijn nieuwe school omdat hij epilepsie heeft. Vanwege zijn epileptische aanvallen heeft Sven sinds kort een hulphond. En laat dat nou net Alaska zijn.

Als Parker daarachter komt, besluit ze ‘s nachts (met bivakmuts op!) Alaska te ontvoeren. Dat levert hilarische en ontroerende scènes op. Parker en Sven vertellen elkaar in het bijzijn van Alaska hun geheimen, terwijl Sven niet weet dat ‘het bivakmeisje’ eigenlijk zijn klasgenootje is. Je zou de gesprekken van Parker en Sven wel in willen lijsten. De zinnen en vergelijkingen die Anna Woltz maakt, zijn erg mooi. Een paar voorbeelden:

‘Als er een sport was die epilepsie heette, dan zou ik echt nooit van mijn leven op epilepsie gaan.’
‘Stel je voor dat een meisje zo tegen je praat. Dat ze 
ik kom terug zegt – en dat het dan klinkt alsof ze dood zal gaan als ze je niet meer ziet.’
‘In mijn keel zitten twee van die koordjes waarmee je een gymzak dichttrekt. Sven heeft de koordjes stevig in zijn handen. En hij trekt eraan.’
‘De stoere bulldozer is verdwenen uit zijn stem. De grappige egel ook.’
‘Alaska en ik hebben een radioverbinding (…) Als je geskypet hebt, vragen ze soms hoeveel sterren je de verbinding gaf. Nou, Alaska. Serieus. Meer sterren dan er zijn in het heelal.’

‘Alaska’ is een boek als alle andere Woltz-boeken, maar dan misschien wel nóg iets beter. Het is grappig, herkenbaar, goed geschreven en spannend. Parker, Sven en natuurlijk Alaska kruipen in je hoofd en in je hart en komen er voorlopig niet meer uit. De verhaallijnen komen uiteindelijk zo knap bij elkaar dat je het boek gegarandeerd met een glimlach dichtslaat. Eigenlijk zou je elke dag wel een boek van Anna Woltz willen lezen.